رویکرد مقایسه‌ای به اخلاق حرفه‌ای اعضای هیئت علمی از دیدگاه اساتید و دانشجویان دانشگاه تهران

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ اخلاق حرفه‌ای اعضای هیئت علمی از دیدگاه اساتید و دانشجویان انجام شد. روش: روش پژوهش، توصیفی- پیمایشی و جامعۀ آن، کلیۀ اعضای هیئت علمی(2059 نفر) و دانشجویان(15654 نفر) دانشگاه تهران است که با نمونه‌گیری طبقه‌ای متناسب، 267 نفر از هیئت علمی و 484 نفر از دانشجویان به طور تصادفی انتخاب شدند. جمع‌آوری داده‌ها با پرسشنامۀ توسعه‌یافتۀ اخلاق حرفه‌ای مدرّسان(قموشی و همکاران، 1396) انجام شده است. پایایی پرسشنامه‌ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ(برای اعضای هیئت علمی=0.95 و برای دانشجویان=0.97) محاسبه و روایی ابزار نیز با روایی محتوایی و سازه تأیید شد. یافته‌ها: وضعیت اخلاق حرفه‌ای از دیدگاه دانشجویان در سطح متوسط و از دیدگاه اساتید در سطح بالاتر از متوسط قرار داشت. نتایج MANOVA نشان داد مؤلفه‌های اخلاق حرفه‌ای اعضای هیئت علمی بر اساس جایگاه(دانشجو-استاد) دارای تفاوت معنادار است. وضعیت مؤلفه‌های نسبت به فراگیر، محیط و حرفۀ اعضای هیئت علمی در پردیسهای دانشگاه تهران دارای تفاوت معنادار است. وضعیت مؤلفۀ اخلاق نسبت به محیط در تعامل بین پردیس و جایگاه، تفاوت معناداری را نشان داد. نتیجه‌گیری: دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی، بایستی کاوش در وضعیت اخلاق حرفه‌ای اعضای هیئت علمی خود را از دیدگاه افراد و ذی‌نفعان مختلف در اولویت قرار دهند.